WSPARCIE I OPÓR: Zacznijmy od klasycznej definicji wsparć i oporów. Robert D. Edwards i John Magee w pracy „Technical Analysis of Stock Trends” zaproponowali następujące definicje tych pojęć.

• Poziom wsparcia to: strefa/obszar, w której siła popytu jest na tyle duża, że może zatrzymać spadek cen przez dłuższy czas.
• Poziom oporu to: strefa/obszar, w której siła podaży jest tak duża, że może powstrzymać wzrost cen przez dłuższy czas.

Tak pisałem o tym w 2009 roku w moim artykule o PA na forum:

Do umiejętności tradingu na podstawie PA niezbędna jest wiedza i doświadczenie w rozróżnianiu i określaniu na wykresie miejsc popytu i podaży waluty przez banki i instytucje, musimy wiedzieć kto jest po drugiej stronie transakcji. Ruch ceny jest funkcja przewagi popytu lub podazy, nad przewagą walczą kupujacy (popyt) i sprzedajacy (podaż). Podstawowymi błędami popełnianymi przez poczatkujacych jest sprzedaż PO spadku ceny na poziomie gdzie obiektywnie popyt PRZEWYZSZA podaż i odwrotnie dla kupna.

BUDUJEMY WSPARCIE: Jak powstaje zatem poziom wsparcia? Wyobraźmy sobie, że na danym poziomie ceny doszło do zawarcia wielu transakcji kupna, kurs zaczyna iść w górę (rodzi się popyt). Co się dzieje dalej? Ci którzy kupili, będą chcieli dokupić znowu trochę po atrakcyjnej dla nich(niższej od obecnej) cenie, czyli czekają na korektę podobnie jak ci, którzy nie załapali się na impuls popytu. Z kolei  inwestorzy, którzy zajęli pozycję przeciwną będą starali się wyjść z pozycji ponosząc jak najmniejszą stratę, więc również czekają na korektę kursu. Ci którym puszczają nerwy sypią zleceniami sprzedaży. Ci którzy weszli na krótko i wystarczająco już zarobili również sprzedają – cena zaczyna spadać, zaczyna się korekta na którą wszyscy czekają(tak to dziwne 😉 ) . Gdy cena zawróci do poziomu znów wszyscy ruszą do działania, jedni będą kupować z nadzieją na odsprzedaż po wyższej cenie, a Ci o silnych nerwach którzy wytrzymali tą cenową batalię będą sprzedawać minimalizując stratę i zajmować pozycję przeciwną.  Obie strony w sposób widoczny przyczynią się do wzrostu kursu. Popyt znów zacznie rosnąć.  I tak od transakcji do transakcji w końcu poziom wsparcia zaznaczy na wykresie swą obecność. W przypadku poziomu oporu sytuacja jest odwrotna.

RÓZNICA: To co wybitnie odróżnia poziom wsparcia/oporu od poziomu popytu/podaży jest czas. W pierwszym wypadku im dłużej trwa „ustalanie kursu” tym lepiej, w drugim przypadku (tak zgadza się ;)) odwrotnie. Czyli silny poziom popytu i podaży powinien kształtować się szybko i gwałtownie. Cena powinna błyskawicznie zmienić kurs o 180stopni(w przypadku poziomów WBS i SBW). Krótko mówiąc szukamy poziomów na których popyt i podaż  nie znajduje równowagi (przebywa tam bardzo króko), im ta równowaga jest mniejsza, tym szybciej cena reaguje i ucieka z takiego poziomu. Klasyczna analiza techniczna bardziej skupia się na opisaniu wsparć i oporów które nie zawsze określają miejsca popytu i podaży.  Można jednak pokusić się o stwierdzenie, że strefy wsparć i oporów wraz ze strefami podaży i popytu tworzą bliską rodzinę, jak bracia bądź małżeństwo 🙂 OPÓR OPORU: Co jest takiego ciekawego w poziomach wsparć i oporów? Otóż są one dobrymi miejscami do zawierania transakcji. Gdy cena zbliża się do takiego poziomu i na dodatek mamy w okolicy jakiś ciekawy poziom popytu i podaży warto się przyczaić i czekać. Oczywiście należy pamiętać by nie popełnić podstawowego błędu i nie kupować przy oporze i nie sprzedawać przy wsparciu, no chyba że liczymy na przebicie takiego poziomu przez cenę, ale to już zupełnie inna bajka. Jednym słowem potrzebujemy strefy zysku (profit margin), ale o tym w następnej części.

C.D.N.