Analiza techniczna zajmuje się badaniem tego, co już się wydarzyło na rynku, a nie tego, co może się wydarzyć. Analityk techniczny bada zatem poziom cen i obrotów danego instrumentu finansowego w przeszłości i dzięki tak zebranym danym tworzy wykresy obrazujące zachowania graczy na rynku. Wykresy te stanowią jego podstawowe narzędzie. Poprzez analizę wykresu prognozuje zmiany kursów. W odróżnieniu od analityka „fundamentalisty” nie interesują go dane makro wpływające na rynek – koncentruje się wyłącznie na wykresach ilustrujących zachowania danego instrumentu.

Analiza techniczna opiera się na trzech założeniach:

1. Rynek dyskontuje wszystko,
czyli wszelkie czynniki, które mają wpływ na cenę, są już w niej uwzględnione, np. poziom podaży i popytu, czynniki polityczne czy nastrój na rynku. Analityka technicznego interesują jedynie ruchy cen, a nie ich przyczyny.

2. Ceny podlegają trendom
Analitycy techniczni identyfikują modele zachowań rynku, które od dawna uznaje się za znaczące. Ich wystąpienie łączy się z wysokim prawdopodobieństwem określonych rezultatów. Istnieją modele, które powtarzają się w sposób regularny.

3. Historia się powtarza
Wykresy są przedmiotem analiz już od ponad 100 lat i można stwierdzić, że wiele modeli zachowań rynku powtarza się. Nasuwa to wniosek, że powtarzalne są również warunkujące je modele ludzkich zachowań.

Narzędzia stosowane w analizie technicznej:
Indykatory (oscylatory, np. RSI, Indeks siły względnej)
Teorie liczb (ciąg Fibonacciego, liczby Ganna)
Fale (teoria fal Elliotta)
Luki (kursy najwyższe i najniższe, kursy otwarcia i zamknięcia)
Trendy (średnia ruchoma)
Formacje (trójkąty, głowy i ramiona, kanały)

Analiza fundamentalna

Analityk, który dokonuje analizy fundamentalnej, identyfikuje i kwantyfikuje czynniki warunkujące wartość rzeczywistą instrumentów finansowych, takich jak ogólne tendencje ekonomiczne i polityczne, w tym podaż i popyt na dany produkt lub usługę. Jeśli przy niezmienionym popycie spada podaż, ceny rosną, jeśli natomiast podaż rośnie, ceny spadają.
Analityk bierze zatem pod uwagę stosunek podaży do popytu na walutę, produkty lub usługi danego kraju (Merchandise Trade – obrót towarowy), jakość zarządzania jego gospodarką, skuteczność działań rządu, dane historyczne na temat rozwoju gospodarczego, prognozy i plany a przede wszystkim wskazniki ekonomiczne, które mają podstawowe znaczenie dla analizy krótkoterminowej.

Na podstawie tych danych analityk konstruuje model rozwoju kursu danej waluty wobec innej. Bazuje na podstawowym założeniu, że wzrost podaży przy niezmienionym popycie obniża wartość waluty, podczas gdy wzrost popytu przy niezmienionej podaży ją podnosi. Określiwszy wartość rzeczywistą, analityk porównuje ją z bieżącym kursem wymiany i przewiduje jego wzrost bądź spadek.

Jednym z najtrudniejszych problemów, przed jakimi staje analityk, jest trafne określenie relacji pomiędzy czynnikami. Musi opierać się na swoim doświadczeniu. Dodatkowa trudność to tendencja rynków do przewidywania wydarzeń i „dyskontowania” ich z wyprzedzeniem. Niekiedy jednak rynki reagują z opóźnieniem na rozdźwięk między aktualnym kursem a wartością rzeczywistą waluty –w zależności od wybranego momentu wejścia do gry na rynku może to mieć zarówno wpływ korzystny, jak i negatywny.